poniedziałek, 18 czerwca 2012

Doncaster

Doncaster – miasto w Wielkiej Brytanii (Anglia), w obszarze metropolitalnym South Yorkshire, nad rzeką Don (dopływ Ouse). Liczba mieszkańców miasta: 67 977 (w całym obszarze powiatu Doncaster ok. 290 tys.). Przez mieszkańców jest nazywane "Donny".

W pobliżu miasta znajduje się międzynarodowe lotnisko Robin Hood Airport Doncaster Sheffield. Centrum miasta od lotniska oddalone jest o około 15 minut drogi samochodem. W centrum miasta, w budynku sąsiadującym z dworcem kolejowym, znajduje się duże centrum handlowe Frenchgate, mieszczące na parterze dworzec autobusowy, z którego co pół godziny kursują autobusy na lotnisko (linia 91 i 391). Poza tym są i inne hipermarkety oraz duże sklepy takie jak Tesco, Lidl oraz Asda. Doncaster jest ważnym węzłem kolejowym ze stacją Doncaster. Znajdują się tu również zakłady produkcyjno-naprawcze dla kolei brytyjskich. Jest tu także tor do wyścigów konnych, tzw. Race Course. Oprócz tego w Doncaster znajduje się największy kompleks wypoczynkowo-sportowy The Dome. Doncaster jest miastem przemysłowym, otoczonym dużą ilością fabryk i dużych zakładów pracy zapewniających wiele miejsc pracy, co ściąga tu dużą ilość emigrantów z innych krajów. Znajduje się tu klub piłkarski Doncaster Rovers FC który występuje w I lidze angielskiej (Coca-Cola Championship).


Transport drogowy

W pobliżu miasta przebiegają autostrady M1, A1(M), M18 oraz M62.

Transport lotniczy

Port Lotniczy Robin Hood Doncaster Sheffield został otwarty 28 kwietnia 2005. Lotnisko zostało stworzone po przebudowie dawnego Finningley RAF, które zamknięto w 1994. Lotnisko służy wielu celom dzięki pierwszemu właścicielowi Thomsonfly. Pierwszego dnia port lotniczy przyjął ponad 9000 pasażerów.

Transport morski

Dzięki dobrym przeprawom promowym do portu w Hull możemy się dostać w mniej niż godzinę. Przewoźnik kursuje również do portów w Rotterdamie w Holandii i do Zeebrugge w Belgii.

Sport

Doncaster Rovers FC




Ludzie związani z miastem
Jeremy Clarkson - prezenter programu telewizyjnego Top Gear




Kevin Keegan - piłkarz reprezentacji Anglii i późniejszy trener między innymi Newcastle United





Louis Tomlinson - członek zespołu One Direction








Miasto 







Coventry

Coventry – miasto w środkowej Anglii, w hrabstwie West Midlands, położone na wschód od Birmingham.

Liczba mieszkańców: 306,6 tys. (2006).

W mieście znajduje się stacja kolejowa Coventry.


Historia

Według tradycji podaje się, że Coventry datuje się od roku 1043, kiedy Leofric, książę Mercji założył tu benedyktyńskie opactwo.

Prawa miejskie miasto uzyskało w 1153.

W średniowieczu Coventry było znane jako ważny ośrodek tkactwa. Tkaniny z Coventry, szczególnie wełniane, były poszukiwanym towarem w całej średniowiecznej Europie.

W XIV wieku miasto przeżywało rozkwit i stało się 4 co do wielkości miastem Anglii.

Na początku 2. połowy wieku zostało otoczone murami miejskimi. W XVI wieku nadeszły ciężkie czasy dla tkactwa i miasto podupadło.

Podczas wojny domowej Coventry wsparło siły Parlamentu, w wyniku czego król Karol II rozkazał zniszczyć mury miejskie.

W XVIII i XIX wieku z nastaniem prosperity dla włókiennictwa i rewolucji przemysłowej miasto zaczęło dynamicznie się rozwijać.

Rozwój demograficzny miasta:
16 000 (1801)
62 000 (1901)
220 000 (1945)
335 238 (1971)
300 800 (2001)

W XX wieku Coventry stało się centrum angielskiego przemysłu maszynowego i motoryzacyjnego. W okresie II wojny światowej miasto zostało poważnie zniszczone przez naloty niemieckiego lotnictwa. Najpoważniejsze naloty miały miejsce 14 listopada 1940 roku.

Dla upamiętnienia ciężkich bombardowań z 1940 pozostawiono, jako pomnik, ruiny zburzonej katedry z XIV wieku. Obok wzniesiono nowo wybudowaną katedrę.

Po wojnie losy Coventry były zmienne. Początkowo podniosło się z ruin i rozwinęło, by w czasie recesji popaść w kłopoty. Pod koniec XX wieku rozpoczęła się stopniowa odbudowa potencjału gospodarczego miasta.

Sport

Miasto jest ośrodkiem sportu żużlowego. W brytyjskiej lidze żużlowej występuje Coventry Bees, natomiast na Coventry Stadium w latach 1998-2000 odbyły się 3 rundy Grand Prix Wielkiej Brytanii.





Katedra 

Miasto 

Wigan

Wigan (wigæn) to miasto położone w północno-zachodniej części Anglii między miastami Liverpool, Manchester i Preston, w obrębie hrabstwa Lancashire, w stołecznym okręgu Greater Manchester. W Wigan mieszka 89 876 osób (dane z 2004 roku). Inne sąsiednie miasta to Chorley, St Helens, Bolton i Warrington.

Wigan jest w Anglii najbardziej znane ze swojego molo, niegdyś istotnego punktu załadowczego drewna i węgla. W tej chwili znajduje się tam muzeum i klub nocny.

Mieści się tu jeden z najmłodszych klubów Premier League w Anglii - Wigan Athletic

Historia

Pierwszymi mieszkańcami, którzy osiedlili się na terenie Wigan byli "Brigantes". Rzymianie przejęli "Chochion" (jak wtedy było znane), podczas jednej z wielu wojen z Celtami około 79 roku n.e. i nadali mu nazwę "Coccium". W V wieku jednak opuścili te tereny.

W średniowieczu Wigan stało się częścią "Barony of Makerfield". W 1246 r. król Henryk III, ustanowił go miastem królewskim ze swoim własnym prawem. Wydarzenie to utrwalono w insygniach (herbie) miasta.




Dudley

Dudley – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii w hrabstwie West Midlands na południe od Wolverhampton, będące częścią konurbacji Black Country. Populacja miasta wynosi 194 919 mieszkańców (dane za rok 2001). Jest drugim pod względem wielkości miastem w Anglii nieposiadającym statusu city, po Reading a przed Northampton.



Historia

Dudley był wzmiankowany w Domesday Book z roku 1086. Od początku istnienia miejscowości na wzgórzu pod miastem był zamek, przebudowany i rozbudowany w XIII wieku. Miasto zindustrializowało się podczas rewolucji przemysłowej; wydobywano tu węgiel i wapień.



Znane postaci związane z miastem

Liam Payne - członek zespołu One Direction
zamek 

Liam Payne



































Wirral

Wirral – półwysep w północno-zachodniej części Anglii, między estuariami rzek Dee na zachodzie oraz Mersey na wschodzie. Półwysep ma kształt zbliżony do prostokąta. Jego długość wynosi 16,1 km a szerokość 11,3 km.

Administracyjnie Wirral podzielony jest między dwa dystrykty – dystrykt metropolitalny Wirral (wchodzący w skład hrabstwa Merseyside) oraz jednolitą jednostkę administracyjną Cheshire West and Chester (wchodząca w skład hrabstwa Cheshire). Granica między hrabstwami według Domesday Book miała przebiegać "o dwa strzelenia z łuku z murów miejskich Chester".

Głównymi miastami na półwyspie są Bebington, Birkenhead, Ellesmere Port, Heswall, Hoylake, Neston oraz Wallasey.

Miejscowości na półwyspie połączone są z pobliskim Liverpoolem dwoma tunelami drogowymi, tunelem kolejowym oraz promami pasażerskimi.




Kościół na półwyspie 

Wakefield

Wakefield, miasto w północnej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie West Yorkshire. Miasto położone nad rzeką Calder. W 2001 roku miasto liczyło 76 881 mieszkańców.

Transport

Miasto posiada dwie stacje kolejowe zlokalizowane w centrum, Wakefield Westgate (pociągi do Leeds, Doncaster, Sheffield i stacja na East Coast Main Line, gdzie stacją końcową jest King's Cross Station w Londynie) i Wakefield Kirkgate (pociągi do Barnsley, Meadowhall, Sheffield, Normanton, Pontefract, Knottingley, Leeds i Castleford). Stacja Wakefield Westgate utrzymywana jest przez przedsiębiorstwo East Coast, która świadczy usługi na linii z Leeds do Londynu, oraz odpowiada za bezpieczeństwo na parkingu, kasy biletowe i sklepy. Natomiast stacja Wakefield Kirkgate w przeciwieństwie do Wakefield Westgate nie posiada kas biletowych i automatów biletowych. Stacja Kirkgate jest obsługiwana przez Northern Rail. Drugie połączenie do Londynu oferowane jest przez East Midlands Trains, gdzie pociągi kursują przez Leicester i St Pancras, oraz wkrótce będą dojeżdżać do międzynarodowej stacji.

Następujące sukcesy FreeCityBus w Leeds i FreeTownBus w Huddersfield, wpłynęły na rozpoczęcie 6 miesięcznej próby darmowej komunikacji w Wakefield. Projekt FreeCityBus rozpoczęto 23 kwietnia 2007. Trasa łączy kluczowe miejsca w mieście. Obejmuje m.in. dworzec autobusowy, dworce kolejowe, galerię handlową i obszary handlowe. Autobusy jeżdżą w odstępach 10 minutowych, pomiędzy 7:30 i 19:00, od poniedziałku do piątku i od 8:30 do 17:00 w soboty. Pierwszego dnia z usługi skorzystało około 450 pasażerów.

Sport

Wakefield jest znanny z ligowego klubu rugby Wakefield Trinity Wildcats. Klub utworzony w 1873, ma zmienną histroię, z okresem chwały przypadającym na lata 60. XX wieku. Wtedy to Neil Fox, Derek 'Rocky' Turner, Keith Holliday i Harold Poynton pod kierunkiem trenera Ken Traill grali w elitarnej Super Lidze.

Grając jako Wildcats, Wakefield's był najlepszy w sezonie 2004, kiedy osiągnęli playoffs Super Ligi pokonując Hull F.C i nieznacznie przegrywając z Wigan Warriors.

Wakefield RFC był miejskim zwiąkowym klubem rugby od 1901 do 2004, kiedy klub zaprzestał grać po degradacji i niedostatecznym finansowaniu.

Wakefield F.C. jest zespołem piłkarskim grającym w Unibond League First Division, przeniesionym z miejscowości Emley w 2001. Rozgrywali mecze w Belle Vue, na terenie przyległym Trinity, aż do końca sezonu 2005/6. Potem przenieśli się do College Grove, gdzie rozpoczęli sezon 2006/7.

Frickley Athletic F.C. jest klubem piłkarskim prowadzonym w dzielnicy Wakefield. Grają w UniBond Premier Division

Krykiet i amatorska liga rugby jest uprawiana w wielu wioskach wokół miasta.

Jednym z innych godnych uwagi zespołów był zespół hokejowy Wakefield Warriors, który podczas krótkiego czasu istnienia, był udekorowany w brytyjskich i europejskich mistrzostwach.

Ostatnio dwaj pływacy seniorzy Wakefield's osiągają sukcesy (Ian Perrell i Rachel Jack), którzy mieszkają na obszarze Wakefield.

Wakefield Harriers A.C. jest klubem atletycznym zlokalizowanym przy Thornes Park Athletics Stadium i jest domem dla międzynarodowych atletów m.in. Emily Freeman i Charlene Thomas.

Media


Wakefield ma własne gazety the Wakefield Express, the Wakefield Guardian i stację radiową Ridings FM. Tutaj ukazują się także liczne darmowe czasopisma m.in. Excelle, Solo i The Wakefield Review

Film "This Sporting Life (1963)" rozgrywa się w Wakefield. Przedstawia ciężkie realia w kopalniach i ligi Rugby. Reżyserem filmu jest Lindsay Anderson, scenariusz napisał David Storey, a główną rolę gra Richard Harris. Wiele obrazów centrum miasta jest bardzo różnych od dzisiejszego Wakefield. Aktualnie film jest jakby reliktem ukazującym odmienny Wakefield. Jednak należy pamiętać że "This Sporting Life" nie mówi głównie o mieście Wakefield, w przeciwieństwie do takich filmów jak Kes który związany jest z Barnsley, The Full Monty w Sheffield lub Rita, Sue and Bob Too którego akcja dzieje się w Bradford.

W czerwcu 2005 Wakefield był miejscem programu telewizyjnego Most Haunted. Program tworzony był w trakcie przesilenie letniego w różnych lokalizacjach wokół miasta m.in. Wakefield Opera House. Podczas programu próbowano nawiązać kontakt z duchem James Ellison, dawnym członkiem rady miasta.

Parki i zabytki

Pugneys Country Park – tereny rekreacyjne, oferujące niemotorowe sporty wodne i rezerwat natury
Ruiny Sandal Castle
National Coal Mining Museum – krajowe muzeum górnictwa węgla
Walton Hall – rezerwat natury utworzony przez badacza Charles Waterton
Yorkshire Sculpture Park – park rzeźby
Bretton Hall – rezydencja
Katedra Wakefield
Galeria Barbary Hepworth jest częścią odrestaurowanego nabrzeża w centrum miasta
Nostell Priory – rezydencja
Anglers Country Park i Heronry – tereny rekreacyjne
Thornes Park






Bristol

Bristol (wal. Bryste, IPA /ˈbrɪstəl/) – miasto w południowo-zachodniej Anglii, położone przy ujściu rzeki Avon do Kanału Bristolskiego, 185 km na zachód od Londynu. Z populacją 421,3 tys. mieszkańców (2008) Bristol zajmuje szóste miejsce w Anglii i dziewiąte w Wielkiej Brytanii. Formalnie stanowi on jednolitą jednostkę administracyjną i zarazem samodzielne hrabstwo ceremonialne. Miasto jest największym ośrodkiem regionu South West England. Do nadejścia rewolucji przemysłowej, przez trzy stulecia Bristol był drugim lub trzecim pod względem wielkości angielskim miastem. Podstawą zamożności mieszkańców był port, obecnie przeniesiony z centrum do ujścia Avonu. Miasto szczyci się ponad setką zabytków należących do klasy I, najstarsze pochodzą jeszcze ze średniowiecza. Bristol jest prężnym ośrodkiem kulturalnym, a także naukowym – dzięki swoim dwóm uniwersytetom. W mieście znajduje się najstarszy w Anglii nieprzerwanie działający teatr oraz najstarszy niemetropolitarny ogród zoologiczny. W XX wieku najważniejszą gałęzią produkcji w Bristolu stał się przemysł lotniczy. Miasto dysponuje też międzynarodowym portem lotniczym.

Granice miasta

Granice miasta Bristol definiuje się na kilka sposobów:
Najwęższa definicja miasta obejmuje obszar, na którym sprawuje władzę rada miejska (city council). Tak określony obszar nie obejmuje dużej części ujścia rzeki Severn ani wysp Steep Holm i Flat Holm.
Nieznacznie szerszej definicji używa Narodowe Biuro Statystyczne. W jej świetle w skład miasta wchodzą obszary zabudowane przylegające do miasta, niebędące we władaniu rady miejskiej, takie jak Filton, Patchway, Bradley Stoke - jednocześnie wyklucza obszar niezabudowane będące w gestii rady miejskiej.
Oficjalnie zdefiniowany obszar miejski Bristolu, używany do badań statystycznych obejmuje dodatkowo Kingswood, Mangotsfield, Stoke Gifford, Winterbourne, Frampton Cotterell, Almondsbury i Easton-in-Gordano.
Określenie "Wielki Bristol", używane jest np. przez administrację regionu South West England w odniesieniu do całej powierzchni miasta i trzech gmin wchodzących w skład unitary authority.





Religia

Katedra katolicka w Clifton

Bristol jest miastem, na którego historii religia odcisnęła duże piętno. Od XVI wieku był siedzibą diecezji i miastem katedralnym, posiadającym status city. Obecnie najbardziej rozpowszechnioną religią w mieście jest chrześcijaństwo - przyznaje się do niego 60% mieszkańców miasta (72% dla całej Anglii). Jako niewierzący określa się 25 procent mieszkańców (15% w skali kraju), 2% wyznaje islam, żadna inna religia nie ma powyżej procenta. 1,7 procent określiło swą religię jako "rycerz Jedi", co jest dziewiątym wynikiem w Anglii - oficjalnie nie traktuje się tego jak wyznanie i choć statystyki podają wyniki, nie uwzględniają w klasyfikacji religii.

Kościół anglikański podlega diecezji bristolskiej obejmującej również Swindon a jej głównym kościołem jest katedra bristolska. Diecezja bristolska kościoła katolickiego, podległa prowincji Birmingham ma swoją siedzibę w Clifton.


Gospodarka

Najbardziej znany produkt z Bristolu. Ostatni lot Concorde'a

Miasto należy do dobrze prosperujących. PKB na głowę wyniósł w 2001 ok. 15,5 tys. £, co jest wartością o 23% większą niż średnia krajowa. Daje to Bristolowi trzecią pozycję w Anglii, po Londynie i Nottingham, piątą w Wielkiej Brytanii i 34. w Unii Europejskiej pod tym względem. Bezrobocie w ostatnich latach spadło i zrównało się ze średnią krajową.

Bristol od zawsze był dużym portem handlowym, głównie w dziedzinie importu tytoniu, do XVIII wieku również handlowano tu niewolnikami. Obecnie jest dużym portem przeładunkowym i największym importerem aut w Wielkiej Brytanii. Po wydzierżawieniu portu w 1991 zainwestowano w niego 330 mln £ i przeładunki wzrosły z 4 mln ton do 12.

Obecnie podstawą gospodarki miasta jest przemysł lotniczy, następnie sektor finansowy, informatyczny oraz turystyka. Przemysł lotniczy daje zatrudnienie ponad 40 000 ludziom i obejmuje nie tylko takie kluczowe firmy jak Rolls-Royce, British Aircraft Corporation, która produkowała Concorde czy Airbus ale również małe i średnie przedsiębiorstwa. Szacuje się, że 76% dostawców z regionu dla tej gałęzi przemysłu to firmy małe i średnie a ich liczba wciąż wzrasta. Organizacja grupująca podmioty z branży, w roku 2003 zanotowała podwojenie liczby członków. Dobór kadr opiera się przede wszystkim o absolwentów miejskich uczelni; oba uniwersytety mają wydziały inżynierii lotniczej. Przemysł lotniczy ma w mieście duże tradycje: już w I wojnie światowej używano wyprodukowanych w mieście samolotów Bristol F.2 Fighter, podczas drugiej wojny używano samolotów Bristol Blenheim i Bristol Beaufighter (dlatego właśnie miasto przeszło serię zmasowanych ataków bombowych). W latach pięćdziesiątych przestawiono produkcję na samoloty cywilne. Firma od czasów wojny produkowała również ręcznie wykonywane samochody i autobusy. W roku 1960 doszło do rozdzielenia się części zakładów i powołania niezależnych firm. Obecnie w mieście znajduje się firma wytwarzająca balony na ogrzane powietrze.

Sektor finansowy zatrudnia 40 tys. pracowników. W mieście działa 400 firm zaawansowanych technologii włącznie z krajowym laboratorium badawczym Hewlett-Packarda. Bristol jest siódmym miejscem pod względem liczby odwiedzin obcokrajowców - do miasta przyjeżdża 9 mln gości.

Nauka i szkolnictwo

Uniwersytet w Bristolu - Victoria Rooms

W Bristolu znajdują się dwie wyższe uczelnie: Uniwersytet Bristolski, zwany redbrick oraz Uniwersytet Zachodniej Anglii, dawniej Politechnika Bristolska, która zyskała status uniwersytecki w roku 1992. W mieście znajduje się również pięć koledżów, w tym trzy o charakterze religijnym i teologicznym: Trinity College, Wesley College oraz Bristol Baptist College. Miasto dysponuje 129 placówkami nauczania początkowego, siedemnastoma szkołami średnimi i trzema miejskimi placówkami edukacyjno-oświatowymi. Po ścisłym centrum Londynu, Bristol znajduje się na drugim miejscu w Wielkiej Brytanii pod względem nasycenia szkołami niepublicznymi. Między nimi znajduje się Red Maid's School, założona w roku 1634 przez Johna Whitsona i będąca najstarszą w Anglii szkołą dla dziewcząt.

Miasto ma duże tradycje naukowe. Uniwersytet bristolski zalicza się do starszych w Anglii, tzw. red brick. W roku 1900 liczył czterystu studentów i miał jeden z najwyższych odsetków studentek, ok. 35%. W Bristolu pracowali m.in. nobliści: Paul Dirac – nagroda w r. 1933 za osiągnięcia w dziedzinie mechaniki kwantowej oraz Cecil Frank Powell – nobel w r. 1950 za fotograficzną metodę obserwacji procesów jądrowych. W mieście pracował również wybitny dziewiętnastowieczny chemik Humphry Davy. W roku 2005 angielski Kanclerz Skarbu uznał ponadczasowe osiągnięcia miasta w dziedzinie nauki i techniki, wymieniając je na liście sześciu "miast nauki" i obiecał sfinansowanie miastu parku nauki na przedmieściu Emerson's Green kosztem 330 milionów funtów.

Zabudowa i architektura

Najwyższy budynek w mieście

Spichlerz - przykład bristolskiego stylu bizantyńskiego

Miasto charakteryzuje się zabudową eklektyczną. Można tu znaleźć większość stylów, od średniowiecza aż po najnowsze tendencje w architekturze. W XIX wieku miasto wykształciło swój własny styl, tzw. bristolski styl bizantyjski, którego przykłady przetrwały do dziś.






Uniwersytet

Spichlerz 

najwyższy budynek 

Bristol